Eiland hoppen

Na drie dagen Bangkok, verruilen we op 9 april deze stad voor het eiland Koh Tao. Ten opzichte van alle andere dagen is dit wel een speciale dag voor mij, aangezien dit de dag is dat ik weer een jaartje ouder en wijzer word. Als ik 's ochtends om vier uur wordt gewekt door mijn wekker staat de eerste verrassing al op mij te wachten. Mijn bed is namelijk van top tot teen versiert met ballonnen en slingers door Jildau. Niet slecht wakker worden op deze manier! Daarna is het tijd voor mij taartje en een verjaardagskaartje van Jildau. Super lief dat ze zoveel werk heeft gemaakt van mijn verjaardag! :) Daarna is het haast maken om op tijd bij de bus te komen, we hebben namelijk nog een lange reis voor de boeg vandaag. Eenmaal bij de busstop wacht me nog een laatste verrassing, namelijk een aantal cadeautjes van thuis. De dag kon wat mij betreft niet beter beginnen dan dit! :) Na de busreis van zo'n 8 uur komen we aan Chumpon, waar vandaan we onze reis vervolgden per boot. Twee uren later stappen we van de boot af in Koh Tao. Hier worden we welkom geheten door tientallen taxichauffeurs en pick up mensen van de hotels op dit eiland. En de een schreeuwt nog harder dan de ander, oftewel het is één groot gekkenhuis. Jildau en ik gaan vol goede moed op zoek naar onze pick up, maar tussen de schreeuwende menigte vinden we onze pick up echter niet. We besluiten dus maar in de taxi te stappen van de taxichauffeur die al minstens een kwartier aan onze kop zit te zeuren. Dit wekt bij mij nogal wat irritatie op, het kost me grote moeite om me in te houden en uiteindelijk besluit ik hem gewoon af te blaffen. Ik ben er klaar mee en snoer hem even de mond, ik schrik hem er echter niet mee af en hij moet er alleen maar om lachen. Maar ach, uiteindelijk krijgt hij zijn zin (omdat we bij hem in de taxi stappen) en krijgen wij ook onze zin (voor een goede prijs komen we bij ons bungalow aan), oftewel een win win situatie.

Onze bungalow blijkt trouwens op een prachtig plekje te zijn, namelijk aan het water. Nadat we onszelf geïnstalleerd hebben in onze hut, gaan we eerst een hapje eten. Om daarna nog even dankbaar gebruik te maken van de gratis WiFi die ze aanbieden om zo even met heit en mem te skypen. Toch wel een gek idee om jarig te zijn en het niet thuis te vieren. Na het eten gaan we op zoek naar een leuke bar waar we nog een drankje kunnen scoren, het is tenslotte mijn verjaardag en dat moet toch goed gevierd worden! We belanden uiteindelijk in een knus barretje aan het water, waar we samen met een paar Zweedse jongens een paar drankjes nuttigen. De avond is net als de hele dag enorm geslaagd en ik heb genoten van deze speciale verjaardag!

De volgende dag slapen we eerst eens lekker uit, om vervolgens de omgeving te gaan verkennen. Waar we uiteindelijk in een restaurantje terecht komen waar we een gebakje scoren voor mijn verjaardag (ja Janke en Suzanne, opdracht 2 is hiermee geslaagd!) Daarnaast regelen we een duikles voor de volgende dag, om voor de rest van de dag lekker niks te doen!

De duikles begint 's ochtends vroeg om 9 uur. Nadat we kennis hebben gemaakt met onze instructrice en de twee duikmeesters krijgen we een pak, een duikbril en een paar flip flops aangemeten. Vervolgens krijgen we de theorie uitgelegd om daarna onze weg te vervolgen naar de boot. Met een klein bootje worden we naar de boot gebracht, die ons later dropt bij de duikplekken. Na een half uurtje komen we aan op de eerste duikplek en wordt ons uitgelegd hoe we de zuurstoffles moeten bevestigen aan ons 'zwemvest' en hoe we het water in moeten springen. Als ik op sta merk ik pas hoe zwaar zo'n fles eigenlijk op je rug is, maar gelukkig merk je daar eenmaal in het water niets meer van. Met een grote stap van de boot 'stap' ik het water in. We laten ons eerst afdrijven naar het strand. In het ondiepe water oefenen we eerst de praktische zaken die we uitgelegd hebben gekregen aan het begin van de ochtend. Ik moet nog wel erg wennen en moet een paar keer extra oefenen voordat ik het uiteindelijk allemaal onder de knie krijg. Uiteindelijk ga ik onder begeleiding van één van de duikmeesters naar het diepere water en verdwijnen we uiteindelijk onder het wateroppervlakte. Hier ontpopt zich weer het prachtige leven onder water, de mooie koraalriffen en alle gekleurde visjes die hier tussendoor zwemmen. Het duiken zelf wordt al snel heel normaal, alleen blijft het ademen door je mond een hele gekke gewaarwording. Met een droge mond kom ik een half uur later weer boven water en hijs ik mijzelf (met al die zware bepakking) weer op de boot. Na een geslaagde poging kunnen Jildau en ik het niet laten om de tweede duik ook te gaan. Voor een paar euro meer kunnen we namelijk verderop nog een tweede en ditmaal een diepere duik doen. We springen voor de tweede keer het water in en door middel van het touw laten we ons langzaam naar beneden zakken, na zo'n 10 meter diepte. We blijven weer zo'n 30 minuten onder water en zien eigenlijk wel zo'n beetje hetzelfde als tijdens de eerste duik. Toch blijft het wel erg speciaal en blijf ik met verbazing kijken naar de wondere wereld die te zien is onder het wateroppervlakte.

Het duikavontuur achter ons gelaten, vertrekken we de volgende dag richting Koh Phangan. Het eiland wat vooral bekend staat om de fullmoon party. Dit is een groot strandfeest die iedere maand plaats vind als het volle maan is, er wordt dan gefeest totdat de zon opkomt. Als we ons 's ochtendsvroeg melden bij de haven blijkt de boot er al te liggen, we kunnen dus gelijk aan boord stappen nadat we de bagage hebben gedropt. Eenmaal op de boot duurt het echter wel erg lang voordat we vertrekken. Een beetje geduld hebben we hier inmiddels wel opgebouwd, niet alles vertrekt op het exacte tijdstip, maar we liggen intussen toch al een uur stil in de haven. Via medereizigers pikken we op dat we pas over een uur vertrekken, dus Jildau en ik blijven maar rustig zitten met ons boekje en telefoon. De tijd wordt op deze manier nog redelijk snel gedood en na dik twee uur vertraging vertrekken we dan eindelijk naar Koh Phangan. Tot mijn opluchting is het niet zo'n chaos op de pier als we na 1,5 uur varen op het eiland aankomen. Zover hier dingen georganiseerd kunnen gebeuren, is het hier allemaal best goed geregeld. Er staan een aantal taxi's te wachten die elk naar een deel van het eiland rijden. Oftewel je moet even goed opletten wat de mannetjes en vrouwtjes schreeuwen en dan de goede taxi in stappen. Al met al zitten we nog een klein half uurtje in de taxi voordat we bij onze bungalow aankomen. We hebben opnieuw een bungalow voor ons tweeën geregeld, alleen helaas dit keer niet met zo'n mooi uitzicht als in Koh Tao.

We besluiten die dag de omgeving te gaan verkennen. Het blijkt al snel dat dit echt een eiland is die leeft van de full moon party's. Overal waar je maar kijkt staan standjes die t-shirts, accessoires en gekleurde verf verkopen voor de full moon party en natuurlijk de buckets niet te vergeten. De buckets met bijna half alcohol, half fris zijn hier namelijk ook overal verkrijgbaar. We besluiten zelf ook maar mee toen doen met de gekte, ik koop een fluoriserend roze hemd en een bloemen slinger voor om mijn hoofd, laat die fullmoon party nu maar komen!

Maar voordat het tijd is voor de fullmoon party, hebben we de dag daarvoor nog een feest waar we niet om heen kunnen. De Thaise mensen vieren hier namelijk op 13 april nieuwjaar, ook wel bekend onder de naam Songkran. Dit is een driedaags feest (tenminste in het overgrote deel van het land wordt het drie dagen gevierd), waar vooral veel water over iedereen heen wordt gegooid. Volgens oude traditie worden zo alle slechte dingen van het afgelopen jaar weggespoeld. We zijn dan ook al zeiknat als we onze straat uitlopen om op zoek te gaan naar een restaurant waar we een ontbijt kunnen scoren. Na het ontbijt wordt het hoogtijd om zelf mee te doen met deze traditie, we kopen bij een van de vele standjes een waterpistool en gaan 'gewapend' op zoek naar slachtoffers. Al snel blijkt dat de waterpistooltjes een faal zijn, aangezien er nauwelijks water uitkomt. Het wordt dus tijd voor groter geschut. We komen bij een Thaise familie te staan die een restaurant/bar runnen in een van de gezellige straatjes en mogen daar gebruik maken van hun emmertjes. Op deze manier kunnen we de passerende toeristen en locals dus goed nat maken, terwijl we ondertussen zelf ook van alle kanten worden verrast met een emmer water. Gelukkig is het met deze temperaturen helemaal niet erg om een emmer water over je heen te krijgen en is het vooral heel erg lekker voor de verkoeling. Ondertussen worden we goed verzorgt door de Thaise mensen, want we worden voorzien van een halve liter bier (opdracht vijf dus ook gelijk voltooid, Janke en Suzanne ;)) en wordt ons om de vijf minuten een bucket voorgehouden met sterke drank. Al met al wordt het dus een hele gezellige boel en vermaken Jildau en ik ons enorm. Het is met alsof we allemaal weer even in een kind veranderen.

De volgende wouden we doorbrengen op het strand, maar zoals wel vaker deze reis gooit de regen weer roet in het eten. We besluiten ons dus maar terug te trekken in onze bungalow en gewoon te genieten van onze vrije tijd. We hebben tenslotte genoeg 'huiswerk' te doen, zoals blogs schrijven, dagboek schrijven, facebookberichtjes en whatsappjes beantwoorden. Als de avond valt maken we ons klaar voor de fullmoon party en onder het genot van een bucket en een lekker muziek komen we al aardig in de stemming. Ongemerkt doen de buckets, ja want inmiddels waren we al aan de tweede begonnen, hun werk. Als we uiteindelijk op weg gaan naar het strand zijn we dan ook alles behalve nuchter. De straten worden op deze overheerst door de standjes die buckets verkopen, de standjes die henna tatoeages in allemaal felle kleuren plaatsen en allemaal eettentjes die je kunne voorzien van een snelle hap. Echt een mooi gezicht om te zien hoe zo'n stadje dan helemaal veranderd. Op het strand mengen we ons in de dansende menigte om daarna nog even een bucket (alsof we nog niet genoeg hadden gehad) te nuttigen op een van de strandstoelen. Die verlaten we echter de rest van de avond niet meer, aangezien we beide niet meer in staat zijn om nog maar te gaan dansen. Wat me overdag in nuchtere toestand niet lukt, namelijk de weg terug vinden naar onze bungalow, lukt mij wonderbaarlijk die nachten beschonken toestand wel. Jildau en ik ploffen uiteindelijk uitgeput ons bed in en verkeren de eerst volgende uren in een diepe coma.

De volgende ochtend halen Jildau en ik de herinneren nog even op aan het feest en fris ik haar geheugen weer even op. Al met al kunnen we enorm lachen over de hele gebeurtenis, al hebben we eigenlijk maar bar weinig van het feest zelf meegemaakt. Aan het ontbijt zien we de dronken mensen die terug komen van het feest ook nog aanschuiven, ongelooflijk dat die mensen tot zo laat door zijn blijven feesten. De rest van de dag heeft Jildau nog weinig aan mij, aangezien ik me toch niet helemaal fit voel. Rara, hoe zou dit nou komen?! We chillen hem dus de hele dag bij de bungalow om bij te komen van het feest.

Ons laatste dag op Koh Phangan besluiten we nog even goed te benutten en boeken een trip naar het Anghtong national park. 's Ochtends vroeg worden we opgepikt door de taxi om vervolgens op de boot te stappen richting het nationaal park. Op de boot worden we allemaal voorzien van een zwemvest, klein of groot het maakt allemaal niks uit, maar zodra we uit het zicht van de haven zijn krijgen we alweer toestemming om de zwemvesten uit te trekken. Oftewel alleen voor de controle moeten we even zo'n vest aantrekken. Heel grappig om te zien dat hier gewoon alles kan. De dag beginnen we met snorkelen, waardoor we opnieuw de onderwaterwereld kunnen bekijken. Na een half uurtje varen we weer verder naar de volgende stop. Voor een mooi uitzicht moeten we een heel aantal trappen oplopen (waar ik de dagen daarna nog de gevolgen van voel in de vorm van flinke spierpijn in mijn benen). Daarna hebben we nog even tijd om snel het water in te duiken voor wat verfrissing, na zo'n klim met 35 graden is dit toch wel erg aangenaam. Daarna vervolgen we onze weg naar een ander eilandje, waar we eerst worden voorzien van een lunch om daarna de kayak in te stappen en een rondje te maken. Het stelt echter vrij weinig voor en na een klein half uurtje zijn we alweer terug bij het strand, toch wel een tegenvaller. Ons laatste stop is op een prachtig mooi eilandje waar we onder de palmboom genieten van het zonnetje. We nemen nog even een duik in het water om daarna weer op de boot te stappen terug naar Koh Phangan.

Het laatste eiland wat we in Thailand bezoeken is Koh Samui. Dit eiland ligt op een klein half uurtje varen vanaf Koh Phangan en gelukkig verloop dit alle rondom het vertrek vlekkeloos. En zelfs de aankomst is hier goed geregeld, we kunnen aan het begin van de pier een ticket kopen voor de taxi en een paar meter verderop kunnen we zo in de taxi springen die ons vervolgens uitzet bij ons hostel. We hebben een tweepersoonskamer met airco, dus prima vertoeven. De dagen op het eiland nemen we vooral even de tijd om lekker uit te rusten. Oftewel onze dagen bestaan uit slapen, eten, chillen, eten en weer slapen.

We besluiten toch een dag nog even actief te gaan doen en huren een scooter bij een van de vele verhuurders. Mijn eerste ontmoeting met mijn scooter verloopt echter niet echt vlekkeloos. Zodra ik namelijk gas geef vlieg ik een meter vooruit om vervolgens op een andere stilstaande scooter te botsen. Gelukkig is er van beide kanten geen schade, maar de schrik zit toch wel even goed in mijn lijf. Ik neem daarna rustig de tijd om in het afgelegen straatje te wennen aan de scooter. Eenmaal gewend aan mijn scooter gaan we op pad. De eerste stop die we maken is bij een waterval, waar we dankbaar gebruik maken van de afkoeling die het water bied. We hebben namelijk een erg warme dag uitgezocht om op pad te gaan. Daarna gaan we door naar een andere waterval, waar we door wel een hele jonge gids (een jongetje van misschien 6 jaar) heen worden gebracht. Dit maakt het wel een erg leuke stop, aangezien het maar wat leuk vind om ons mee te nemen en samen met ons te spelen onder de waterval. Daarna gaan we weer verder met onze scooter en rijden we richting een rotspartij. Deze rotspartij staat bekend als grandfather en grandmother, aangezien de rotsen lijken op het mannelijke en vrouwelijke geslachtsdeel. De dag sluiten we af bij de Big Buddha. Met een mooie zonsondergang op de achtergrond ziet het er toch wel erg indrukwekkend uit.

De volgende dag chillen we nog een dagje in onze luxe kamer met airco om vervolgens de dag daarna de boot de nemen naar Surat Thani, waar vandaan we heel decadent het vliegtuig nemen om weer terug te gaan naar Bangkok.