Mijn eerste ontmoeting met Azië

Na drie maanden gereisd te hebben door Westerse landen werd het 5 april tijd voor wat nieuws. Azië stond hoog op mijn lijstje en ik keek vooraf erg uit naar de drie maanden die wij daar door zouden brengen. Maar na een fantastische tijd in Australië en met name Nieuw Zeeland begon ik stiekem toch beetje op te kijken tegen dit deel van de reis, want konden deze landen mijn reis tot zover nog wel overtreffen?!

Tijdens de 20 uren dat we onderweg waren heb ik bij mezelf een knop omgezet en dacht ik laat maar komen dat Azië! Als we op 6 april onze eerste stappen zetten op Thaise bodem is het toch een beetje onwennig. Samen met Tessa, een Nederlands meisje die we tijdens de vliegreis hebben ontmoet, gaan we op zoek naar een taxi die ons bij het hostel kan afzetten. Gelukkig was het vinden van een taxi niet zo moeilijk, er staan namelijk een stuk of 100 taxi's buiten het vliegveld te wachten op de stroom toeristen die aankomen. Eenmaal duidelijk gekregen waar we naartoe willen stappen we, toch enigszins argwanend, in de taxi. Gedachten zoals zou hij ons wel bij het goede adres droppen en zouden we niet afgezet worden qua prijs in deze taxi, overheersen mijn gedachten tijdens deze half uur durende tocht. Daarnaast probeer ik alles wat ik om me heen zie te verwerken. De auto's en tuk tuk's vliegen ons aan alle kanten voorbij, overal langs de weg ligt enorm veel afval en we passeren de eerste tempels in dit land. Uiteindelijk worden we door onze taxichauffeur ergens im de buurt van het hostel gedropt, want nadat we de straat twee keer op en neer zijn gereden kon de taxichauffeur ons hostel nog niet vinden. Vol goede moed stappen we de taxi uit en gaan we op zoek naar het hostel. Na een aantal mensen gevraagd te hebben, blijkt het ergens aan het eind van een steegje te zitten.

Bij het hostel worden we hartelijk ontvangen door de eigenaresse. We krijgen een bed toegewezen in een van de containers. Het hostel bestaat namelijk uit allemaal containers die opgebouwd zijn tot slaapkamers. Wel erg krap, maar toch een hele leuke plek om te verblijven. Nadat we de tassen gedropt hebben, gaan we met z'n drieën op ontdekkingstocht. De eerste uitdaging is het eten. We vinden een leuk eettentje verderop in de straat, waar ik met angst en beven de menukaart bekijk. Bang voor het feit dat de Thaise keuken mijn goedkeuring niet kan krijgen, aangezien ik nogal kieskeurig ben qua eten. Gelukkig staan er nog wel een aantal bekende dingen op het menu en ik ga dan ook maar voor de veilige keus en bestel rijst met kip, groenten en sweet & sour saus. Nadat ik ook nog een hapje heb gehad van het eten van Tessa en Jildau kom ik tot de conclusie dat het eten hier helemaal niet zo slecht is!

Na het eten lopen we nog wat verder door de straat, om vervolgens een bezoek te brengen aan het ziekenhuis. Tessa heeft namelijk een ontsteking bij haar enkel opgelopen en wil toch even naar het ziekenhuis om dit te laten checken. Als we het ziekenhuis gevonden hebben begint de echte uitdaging pas echt. In het ziekenhuis worden we gedurende 10 minuten van hot naar her gestuurd. Als we dan uiteindelijk op de goede etage zijn, is het wachten geblazen. Terwijl Tessa bij de dokter zit, gaan Jildau en ik eens voor onze reisplannen zitten. We hebben namelijk nog (bijna) niks gepland voor Azië, dus dat wordt wel eens hoogtijd. Na een uurtje verschijnt Tessa weer om de hoek. Het blijkt allemaal toch wat erger te zijn dan verwacht, ze is namelijk ter plekke 'even' geopereerd. Met een handvol pillen verlaten we het ziekenhuis en gaan we eerst een bezoek brengen aan de Starbucks. Want ja, ook die hebben ze hier op elke hoek van de straat, net zoals de Mc Donalds en de 7/11 trouwens. We trakteren onszelf op een lekkere kop koffie (of in mijn geval een warme chocomelk) en een gebakje. Dit lijkt ons meer dan verdiend na zo'n middagje in het ziekenhuis. Vanaf het ziekenhuis besluiten we een tuk tuk te nemen naar ons hostel, aangezien Tessa niet zo goed kan lopen met haar net geopereerde enkel. Dit is tevens de tweede uitdaging die we voor de kiezen krijgen, want wat is nu een redelijke prijs voor dit tochtje?! Al met al komen we met het afdingen uit op 60 baht, wat omgerekend zo'n 1,5 euro is. Wellicht niet een hele goede prijs, maar ja al het begin is moeilijk. Het afdingen moeten we gaandeweg nog een beetje leren denk ik.

De volgende dag gaan we, nadat we een ontbijtje hebben gescoord, op zoek naar een toeristenbureau. De plannen die Jildau en ik gisteren bedacht hebben, moeten nu omgezet worden in concrete zaken. Een beetje rondwandelt worden we aangesproken door een politieman in burger, hij adviseert ons om niet verder te gaan vanwege protesten die verderop plaatsvinden. Hij helpt ons daarom met het regelen van een tuk tuk, die ons afzet bij het toeristenbureau. Uiteindelijk blijkt het nog wel een rit van een kwartier te zijn en zien we dus op deze manier ook nog een heel ander deel van de stad. Als we het toeristenbureau instappen, wordt maar weer eens duidelijk dat we hier in Azië zijn en het hier heel anders aan toe gaat. In plaats van allemaal folders etc. over het land zelf en de activiteiten die er te doen zijn, zijn er alleen maar een paar stoelen en tafels waar de medewerkers achter zitten die ons kunnen helpen met het boeken van alles wat we nodig hebben. We nemen plaats bij het bureau van Joon. We leggen haar onze plannen voor en een uur later en zo'n 200 euro lichter is alles voor de komende twee weken geboekt! :)

Eenmaal terug bij het hostel wordt het tijd voor het inpakken van onze koffer. Ja mensen, jullie zullen wel denken een koffer, ze waren toch weggegaan met alleen een backpack. En ja, dat klopt ook, maar aangezien we inmiddels zoveel spul hadden verzameld die we hier in Azië niet meer nodig hebben, hebben Jildau en ik besloten om een koffer aan te schaffen. Deze hebben we helemaal volgestopt met kleding, schoenen, souvenirs en toiletartikelen die we niet meer nodig hebben. Totdat we op 10 juli weer terugvliegen maar Nederland stallen we deze koffer bij Scene thuis. We hebben namelijk die avond een afspraak met Scene, het meisje wat zeven jaar terug een half jaar bij ons in huis heeft gewoond. Rond 7 uur komt ze ons ophalen bij het hostel en neemt ze ons mee naar Asiatique, dit is een markt waar je zowel souvenirs als eten kunt scoren. First things frist, dus we scoren eerst een hapje eten. Het bestellen en het uitkiezen van het eten laten we maar aan Scene over. Op deze manier ontdekken we nog wat meer van de Thaise keuken. Na het eten maken we voor het eerst kennis met het shoppen in Thailand. Er blijken tientallen kraampjes te zijn met uiteenlopende dingen, allemaal super leuk en super goedkoop! We besluiten echter verstandig te zijn en buiten een bikini en een paar slippers om, niks te kopen. De avond sluiten we af met een lekkere cocktail. Al met al was het een erg geslaagde avond en een super leuk weerzien met Scene.

De volgende dag brengen Jildau en ik eerst een bezoek aan de Vietnamese ambassade, hier moeten we namelijk een visum aanvragen voor Vietnam. Bij de ambassade vullen we onze papieren in, betalen we voor het visum en weg zijn we weer. De rest van de dag brengen we door in het hostel, aangezien de plannen om nog iets met Scene te ondernemen niet door gaan. 's Avonds hebben we opnieuw een date, ditmaal met Jan Lodewijk en Lea, twee Nederlanders die voor hun studie een half jaar in Bangkok zijn. Via mem ben ik in contact gekomen met Jan Lodewijk en zo was een afspraakje snel geregeld. We ontmoeten elkaar bij een van de grote winkelcentra van Bangkok. Aangezien ze een beetje later aankomen dan afgesproken hebben Jildau en ik even rustig de tijd om alles wat hier op straat gebeurd te bekijken. Het is namelijk een waar gekkenhuis op dit kruispunt. De brommertjes, tuk tuk's en auto's rijden hier kris kras door elkaar heen, een wonder dat hier geen meer ongelukken gebeuren. Want ook als gebeurd er een ongeluk, wat we voor onze ogen zien gebeuren, het verkeer rijd gewoon door. Oftewel ze vinden weke en weg om langs de auto en scooter te gaan die net een botsing hebben gehad, heel bizar! Maar het maakt het wachten toch een stuk vermakelijker. Als we Jan Lodewijk en Lea uiteindelijk gevonden hebben gaan we naar de footcourt van het winkelcentrum om daar een hapje eten te scoren. Tijdens het eten kletsen we aan een stuk door en winnen Jildau en ik nog wat tips in over onze reis. Om de avond nog even goed af te sluiten duiken we nog een koffietentje in voor een drankje. Om vervolgens weer ons hostel op te zoeken, aangezien we de volgende ochtend ontzettend vroeg op moeten staan om de bus/boot te nemen naar Koh Tao.