Queenstown you're awesome

Woensdag vertrekken we naar Queenstown, vanwege overvolle bussen, zullen Jildau en ik hier zes nachten blijven. Maar als we alle verhalen horen, dan hoeft dat zeker geen straf te zijn. Onderweg naar Queenstown toe maken we een stop bij de Kawarau Bungee. Hier hebben een aantal mensen van onze bus de bungeejump gedaan. Het is ook de plek waar de eerste bungeejump ter wereld plaats vond. Ik voel er niks voor om zelf van de brug te springen, dus kijk vanaf de zijkant maar toe.

Na deze stop rijden we door naar ons hostel. Hier chill ik hem de rest van de middag in het hostel. Als avondeten wagen Babette, Jildau en ik ons aan de beroemde 'Fergburger', volgens een groot aantal mensen de beste burger te wereld. Nadat we een dik half uur hebben moeten wachten op onze bestelling, genieten we we wel van onze burger. Of het de beste ter wereld is weet ik niet, maar zeker de beste burger die ik tot nu toe heb geproefd. Met daarbij wel in de kanttekening dat ik eigenlijk bijna nooit een burger eet ;). als we weer terug zijn bij het hostel maken we ons weer klaar voor opnieuw, jawel heel verrassend, een avondje stappen. Het zal de laatste avond worden waarbij de hele bus nog compleet is, oftewel het is weer tijd om afscheid te nemen van alle geweldige mensen die we hebben ontmoet op de bus. De avond in de kroeg eindigt voor ons vrij vroeg, omdat we eigenlijk alle drie erg moe zijn.

De volgende dag zwaaien we Babette uit, die voor een paar daagjes naar het zuiden vertrekt. Gelukkig hoeven we nog niet definitief afscheid te nemen van haar, want ze komt over twee dagen nog terug voor drie nachtjes Queenstown. Deze dag is voor mij echt even een rustdag. Afgezien van een korte wandeling door de stad, blijf ik de hele dag in het hostel. Lekker even een hele dag niks doen en niks hoeven :).

Vrijdag heb ik samen met Renaud, Muriël en Meghan een wandeling gedaan. En niet zomaar een wandeling, maar een heuse tocht van 8 uur, waarvan de eerste 3,5 alleen maar berg op waren. Waar ik bij de Tongariro Crossing nog mezelf had ingelezen en ik wist dat ik het niet te licht op moest vatten, had ik hier van te voren helemaal geen idee van wat ik ervan moest verwachten. Vol goede moed sta ik 's ochtends om 8 uur bij de receptie te wachten op mijn medewandelaars. Als we eenmaal gestart zijn blijkt het al snel een pittige wandeling te zijn. Maar ik blijf mezelf toespreken dat ik het kan en gewoon de ene voet voor de andere voet moet blijven zetten. Naarmate we hoger komen wordt ook het uitzicht steeds mooier. Als ik uiteindelijk helemaal uitgeput op de top ben, plof ik tevreden neer op een steen. Zo, nu eerst maar even uitzijgen en genieten van het uitzicht. En daar nemen we even goed de tijd voor, we blijven ongeveer een uurtje op de top om even te lunchen, uit te rusten en om foto's te maken van het uitzicht. Dan kan de tocht naar beneden beginnen, helaas blijkt het toch niet allemaal bergafwaarts te zijn, maar moeten we ook nog een aantal heuvels over. Uiteindelijk komen we om 5 helemaal gesloopt in het hostel aan. Muriël en ik vinden dat we wel een burger hebben verdiend en besluiten Jildau dan ook over te halen om mee te gaan. Dat overhalen was niet echt nodig, want bij het woord burger stond ze al bijna op om te vertrekken, haha ;). Vandaag gaan we naar de concurrent van de Fergburger, "Devil's burger", volgens Splash moesten deze burgers nog lekker dan die van Fergburger. Gelukkig was hier de wachtrij maar vijf minuten en de burger smaakte opnieuw super goed. En als klap op de vuurpijl hebben we nog een Magnum gehaald, om te vieren dat Jildau haar vader vandaag zestig jaar is geworden! Verjaardagen worden hier in ieder geval niet vergeten door ons, wij vieren hier gewoon ons eigen feestje voor jullie! ;) Met een tevreden en voldaan gevoel stort ik me 's avonds letterlijk mijn bed in, ik ben echt gesloopt!!!

Na zo'n intensieve dag vond ik dat ik wel wat rust had verdiend, ik ben dan ook tot half 11 in mijn bed blijven liggen. Ook nadat ik lekker heb uitgeslapen voer ik vrij weinig uit deze dag. Ik chill hem op mijn kamer en neem even de tijd om te lezen en mijn dagboek een beetje bij te werken. 's Avonds komt Babette terug in Queenstown en doet moet natuurlijk gevierd worden met een avondje in de kroeg. Niet alleen haar terugkomst wordt gevierd, maar we moeten tevens weer afscheid nemen van een drietal jongens. Al met al wordt het weer een ontzettend leuk avondje.

De volgende ochtend slapen we weer uit! Ja ja, jongens, het begint hier zowat op een vakantie te lijken. Wij besluiten vandaag met Babette de stad in te gaan om de stad nog wat te verkennen. We speuren de souvenirshops nog af om nog leuke souvenirs te scoren voor thuis en daarnaast genieten we lekker van het mooie weer. 's Avonds eten we een hapje in de bar naast het hostel. Bij aankoop van een alcoholisch drankje kreeg je namelijk een gratis hapje eten. Daar zeggen wij als backpackers natuurlijk geen nee tegen. En al snel blijken we niet de enigen te zijn, we komen allemaal bekenden tegen in de bar. Het avondeten wordt dus weer erg gezellig en als we terug zijn op de kamer is het ook al zo laat dat we ons bed maar induiken.

17 Maart beloofd een leuke dag te worden, het is namelijk St. Patricksday. Het is dag die oorspronkelijk in Ierland gevierd wordt, maar overgewaaid is naar Nieuw Zeeland door alle migranten. Iedereen kleed zich deze dag in het groen, het is net een soort Koninginnedag, alleen dan is iedereen in het groen in plaats van oranje. Als wij 's middags nog even een rondje door de stad lopen komen we al allemaal dronken mensen tegen. Maar er hangt verder wel een erg leuke sfeer in de stad, dus we verheugen ons al op een avondje stappen. In de kroeg worden we ook omgetoverd in een Ier door ons gezicht te bekladden met groene verf. Naast het feit dat het St. Patricksday was, was het voor ons ook weer een afscheidsfeestje. Vandaag is definitief de laatste avond met Babette en nog een aantal anderen van de bus. De volgende dag vertrekken wij namelijk naar het uiterste zuiden van Nieuw Zeeland, terwijl zij de tocht maar boven toe voortzetten. Na een opnieuw een aantal goodbye hugs zoeken we ons bedje op.

Het werd weer eens tijd om vroeg op te staan, nadat ik drie dagen heb kunnen genieten van de luxe dat er geen wekker was, was het wel weer even wennen om vroeg op te staan. We ontbijten nog een keer samen met Babette om vervolgens definitief afscheid van haar te nemen. Na bijna drie weken met elkaar opgetrokken te hebben valt dit ons best zwaar, maar we besluiten om elkaar snel op te zoeken als zij weer terug is in Nederland. Buiten staan er nog meer bekende gezichten te wachten op een laatste knuffel, dus we nemen van iedereen op deze manier nog even goed afscheid. En dan zijn we in de bus naar het zuiden in een keer weer met z'n tweeën, best een vreemd gevoel. We zijn dan ook niet erg blij als we Queenstown achter ons laten.

Maar de knop moet weer omgezet worden en we beginnen maar weer met het socializen met de mensen op deze nieuwe bus. De eerste stop die we maken is in Te Anau, daar krijgen we van Digger 40 minuten de tijd om het stadje even te verkennen. Het blijkt een gezellig stadje te zijn, waar we voor de zoveelste keer maar weer eens een pie scoren en de souvenirswinkeltjes bezoeken. Na deze stop rijden we door naar Milford Sound. Hier maken we een cruise langs de fjorden. We hadden het geluk dat het erg mooi weer was, waardoor we op het dek heerlijk konden genieten van het mooie uitzicht. Voordat we naar onze slaapplaats gaan brengen we eerst nog een bezoek aan een waterval. Hier lopen we nog een aantal oude bekenden tegen het lijf, twee Duitse jongens die we tijdens de Tongariro Crossing hebben ontmoet. We kletsen even kort bij, maar helaas hebben we maar een korte stop hier. Jildau en ik rennen snel naar de waterval, klikken een aantal foto's en rennen dan weer terug naar de bus. En wat wil het toeval, als we op onze verblijfplaats aankomen, staan de twee Duitse jongens achter ons in te checken. Wat kan de wereld dan ook klein zijn. 's Avonds zitten we nog even met de Duitse jongens in de gemeenschappelijk ruimte om vervolgens half 11 ons bed op te zoeken. Op deze camping wordt alle elektriciteit om 10 uur uitgeschakeld, dus veel kun je na die tijd ook niet meer doen hier.

De volgende dag rijden we door naar Invercargill, met een tussenstop bij de mirror lakes en opnieuw in Te Anau. De mirrorlakes was een meer die zo helder was dat alles weerspiegelde in het water, wel erg mooi om te zien. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik ze hier in Nieuw Zeeland al wel mooier hebben gezien. In Te Anau hebben we een lunchstop, oftewel picknicken aan het meer! In Invercargill blijkt al snel dat er weinig te beleven is. Jildau en ik besluiten dus maar in het hostel te blijven en gewoon even te chillen. 's Avonds worden we door Digger meegenomen naar een fish and chips tent. Voor zo'n vijf euro hebben Jildau en ik beide een flinke portie friet en een goed stuk vis. Ja ja, mensen ik leer hier ook nog vis eten, het smaakt me namelijk meer dan prima! We kruipen 's avonds duiken we vroeg ons bedje in, zodat we morgen weer fit naar Queenstown kunnen vertrekken.

Nadat we hadden uitgeslapen vertrekken we de volgende dag weer naar Queenstown. Maar voordat we daar terugkomen hebben we eerst nog een aantal stops. Tijdens deze stops spotten we pinguïns, zeeleeuwen en zeehonden, erg leuk om deze dieren in het wild te zien. Na deze stop brengen we nog een bezoekje aan Digger zijn ouders. Zij wonen op een boerderij ergens in heel klein dorpje. Het is een dorpje met zo'n 50 inwoners, oftewel we zijn even terug op het Friese platteland. We zijn getuige van het scheren van schapen. Ik vond het erg interessant om dit eens te zien. Als we deze stop ook hebben gehad is het tijd om door te rijden naar Queenstown. Hier komen we rond acht uur aan en Jildau en ik hebben in de bus besloten om nog een keer naar de Fergburger te gaan, om nog een keer van zo'n lekkere burger te genieten nu het nog kan. Opnieuw blijkt de wereld erg klein te zijn, want in de Fergburger komen we twee oude bekenden tegen van onze bus, Søren en Renaud. Super leuk om hen weer tegen het lijf te lopen en het wordt nog leuker voor Jildau en mij, want het blijkt dat Søren en Dave (een andere jongen van de bus) morgen ook op de bus naar het noorden stappen. Jildau en ik keren helemaal opgewekt weer terug naar het hostel en hebben nu al zin om de volgende dag te vertrekken.
Ons laatste avondje in Queenstown wordt op dezelfde manier afgesloten dan waarmee hij begonnen is, namelijk met een avondje stappen!! Maar we missen de gezelligheid van de mensen op onze oude bus hier wel, dus we blijven niet lang in de bar.