Cultuur ingeruild voor natuur

De cultuur hebben we voorlopig achter ons gelaten, nu wordt het eerst tijd voor de natuur. De volgende stop is Blue Dock station. Dit is een boerderij in the middle of nowhere. We komen vroeg in de middag al aan op deze boerderij en daardoor hebben we de hele middag de tijd om nog even lekker te chillen. In mijn geval betekend dat even wat slaap inhalen, maar sommige anderen genieten van de mooie natuur en wagen zich aan een wandeling in de omgeving. Aangezien ik me goed voor wil bereiden op de volgende dag, dit is namelijk de dag van de Tongariro Alpine Crossing besluit ik wat energie bij te tanken in plaats van te verspelen.

De Tongariro Crossing wordt in de Lonely Planet omschreven als een pittige wandeling en deze moeten we zeker niet te licht opvatten. Samen met onze kamergenootjes maken we ons de hele middag druk over wat voor kleding we aan moeten doen tijdens deze tocht, er wordt namelijk slecht weer voorspelt (regen of zelfs sneeuw en hagel). Ook met het eten houden we al rekening met de volgende dag. We besluiten namelijk een goed bord pasta klaar te maken, zodat we genoeg energie hebben om morgen de crossing te volbrengen. We maken zelf een portie extra zodat we nog wat pasta mee kunnen nemen voor onderweg, mochten we nog wat extra energie nodig hebben.

We besluiten 's avonds ook het kampvuur over te slaap, zodat we nog een aardig lange nacht kunnen draaien. De volgende dag moeten we namelijk om 6 uur al vertrekken, dus de wekker maakt ons om vijf uur al wakker. Nog een beetje slaperig stap ik toch goed fit de bus in. Ik ben er klaar voor en kijk er ook enorm naar uit om te beginnen. Voordat we beginnen moeten we eerst onze kleding laten keuren. Gelukkig ben ik goed voorbereid en hoef ik alleen nog maar een muts en handschoenen te huren. Al met al worden we een goed gekleurd gezelschap, want iedereen wordt in allemaal verschillende kleuren regenjassen en regenbroeken gehezen. Om half 9 beginnen we dan eindelijk aan de klim. Vooraf worden we gewaarschuwd dat we Mount Doom (de berg van de Lord of the Rings films) niet kunnen beklimmen, omdat de top vol met ijs ligt. Dit is natuurlijk wel een domper, maar ook de andere klim is nog aardig pittig.

Het zwaarste gedeelte is gelijk aan het begin, want je begint eigenlijk gelijk met het beklimmen van de 1700 meter hoge berg. En naarmate we hoger komen trekt de wind ook aan en wordt het aardig koud. Maar gelukkig zijn we warm genoeg aangekleed en hoeven we ons niet druk te maken over de kou. Als we uiteindelijk bijna op de top zijn moeten we nog een stukje door de sneeuw lopen. Het is vandaag een dag met vier verschilende seizoenen. Aan het begin van de klim mochten we genieten van een lekker zonnetje, eenmaal boven harde we de harde wind van de herfst en op de top kwamen we meneer winter tegen en uiteindelijk het stuk wat we mochten afdalen zagen we opnieuw het voorjaarszonnetje verschijnen. Bizar om dit allemaal in een dag te mogen meemaken.

Tijdens de tocht genieten we van de prachtige uitzichten. We beklimmen namelijk een volkaan en we hebben dus kunnen genieten van prachtige rode kraters. Uiteindelijk bleek op de top al onze inspanning het meer dan waard. Wat een prachtig uitzicht hadden we daar! We keken uit op helder blauwe meren, ongelooflijk hoe dat water hier zo blauw kan zijn. De tocht naar beneden kunnen we nog extra goed genieten van dit uitzicht, om vervolgens onze tocht te vervolgen naar de finish. Door dalen en door het bos kom ik uiteindelijk na zes uur aan bij de finish. Achteraf gezien kan ik zeggen dat de tocht mijzelf erg is meegevallen, het begin was erg pittig maar het vervolg was prima te doen. Mijn wandelschoenen, die ik in Nederland niet even ingelopen had, hebben mij gelukkig ook niet in de steek gelaten. Ik had als resultaat van deze tocht alleen een blaartje op mijn kleine teen, meer dan prima dacht ik zo! :)

Terug bij het hostel ploffen Babette, Jildau, Sam en ik tevreden in onze kamer neer. We besluiten dat we vandaag wel chocolade hebben verdiend, dus wagen we ons nog een keer vandaag aan een kleine wandeltocht naar het benzinestation om een voorraadje chocolade in te slaan, haha! ;) Na dit voorgerecht gaan we met z'n allen eten koken en uiteindelijk sluiten zich nog een aantal mensen zich aan bij ons eten en wordt het een soort uitwisseling van eten. Iedereen neemt wat van elkaars eten. Aangezien ik erg moe ben na deze dag besluit ik deze gezelligheid maar gedag te zeggen en mijn bedje op te zoeken.

De volgende dag wordt ik wakker met spierpijn in mijn kuiten en mijn kont, niet echt een fijn gevoel. Maar het bewijst in ieder geval dat ik een goede inspanning heb geleverd ;). Vandaag vertrekken we naar Wellington, het zuiderlijkste puntje van het noordereiland. Vanaf hier zullen we de volgende dag vertrekken naar het zuidereiland. In Wellington brengen we een bezoek aan het " Te Papa" museum en slenteren we een beetje rond in de stad. Helaas regent het enorm, dus we besluiten maar snel terug te gaan naar het hostel en daar te gaan schuilen voor de regen. 's Avonds duiken we met z'n allen de kroeg in. Er staat een competitie beerpong op het programma: De Stray bus van ons tegen de Kiwi Experience bus (een soortgelijke busmaatschappij). Wij besluiten onze bus maar aan te moedigen, aangezien we zelf niet echt van de bier zijn. Helaas blijkt al snel dat onze bus weinig talent heeft voor dit spelletje. Maar gelukkig mag dit de pret niet drukken en wordt het al met al een erg gezellig avondje.

Als we de volgende ochtend weer om half 7 moeten op staan gaat dit dan ook niet van een leien dakje. Vandaag nemen we de ferry naar het zuidereiland. Door de slechte weeromstandigsheden moeten we echter nog ruim 2 uur wachten in Wellington voordat we op de ferry kunnen. Toch wel erg jammer, deze uren slaap had ik nog wel even kunnen gebruiken ;) Maar ja, we hebben gratis wifi, dus daarmee kunnen we de tijd wel doden. Op de ferry slaapt iedereen zijn roes nog even uit, om uiteindelijk het laatste uurtje nog op het dek te zitten. Het is ineens erg mooi weer geworden en het is heerlijk vertoeven daar op het dek. Het uitzicht op het zuiderland is ook erg mooi, dit belooft nog wat voor de komende weken.

Aangekomen in Picton rijden we door naar Nelson, waar we een korte stop maken. Samen met Babette en Jildau verkennen we het stadje even, maar al snel blijkt dit onmogelijk te zijn in 40 minuutjes. Vanaf Nelson rijden we door naar Marahau. Dit dorpje grenst aan het Abel Tasman National Park. Hier zullen we twee nachten verblijven. De eerste avond hebben we weer een gezamenlijke bbq, die opnieuw bereid wordt door onze chauffeur Splash! Na de bbq verhuizen we ons zelf naar het kampvuur. Hier zitten we de rest van de avond nog met een gezellige groep.

De volgende dag moeten Jildau en ik weer vroeg opstaan. We hebben ons namelijk ingeschreven voor een zeil/wandeltocht. De ochtend brengen we door op een zeilboot, om vervolgens halverwege de benen te nemen en terug te lopen naar het begin punt. De zeiltocht is heerlijk ontspannend en het uitzicht is ook geweldig. Als we dan bij het strandje aankomen waar vandaan we moeten lopen krijg ik toch een beetje spijt dat ik niet een hele dag op de zeilboot heb geboekt. Maar ja, de slippers worden toch omgeruild voor de wandelschoenen en de tocht kan beginnen. Het is een drie uur durende wandeltocht door het nationaal park. Waarbij we genieten van de strandjes en uitzichtpunten.

Terug bij het hostel aangekomen gaan we weer samen met Babette eten koken en verplaatsen we net als de avond daarvoor ons weer naar het kampvuur. Waar ik een vroeg avondje naar bed had gepland, was het al snel weer laat. Oftewel opnieuw een kort nachtje aangezien we de volgende dag weer vroeg moesten vertrekken.